Παρασκευή 9 Απριλίου 2010

Ούτε χρήματα διαχειρίσας, ούτε εξουσίαν ποτέ ασκήσας, ουδεμίαν ευθύνας* υπέχω.......περί ενός οβολού μόνον ποιούμαι τους λόγους.

αναμνησθέντες ότι ούτε χρήματα διαχειρίσας της πόλεως δίδωμι λόγον αυτών, ούτε αρχήν άρξας ουδεμίαν ευθύνας* υπέχω νυν αυτής, αλλά περί οβολού μόνον ποιούμαι τους λόγους. Από τα Γυμνασιακά μου χρόνια, Υπέρ αδυνάτου[1] (403 π.Χ), Λυσίας.Αναλογιστείτε ότι, ούτε επειδή διαχειρίστηκα χρήματα της πολιτείας λογο-δοτώ τώρα γι αυτά, ούτε επειδή ανέλαβα κάποιο αξίωμα δίνω τώρα το λόγο γι αυτό, αλλά απολογούμαι μόνο για ένα οβολό.
Αυτοί που διαχειρίζονταν χρήματα του δημοσίου κι αυτοί που είχαν ένα ανώτατο αξίωμα ήταν υποχρεωμένοι να λογοδοτήσουν►του βίου λόγον δοίην για τις πράξεις τους, μετά το τέλος της ενιαύσιας (ενός έτους) θητείας τους, σε μια ειδική επιτροπή, την επιτροπή των 10 λογιστών που καθένας τους προέρχονταν από τις δέκα φυλές των Αθηναίων και εκλέγονταν με κλήρο για ένα χρόνο.Το πρόβλημα είναι πρώτιστα πολιτικό (παραγραφή και ατιμωρησία) και δευτερυόντως οικονομικό►Η διαφθορά, η φοροδιαφυγή, το εξωτερικό χρέος είναι αποτέλεσμα όλων των μεταπολιτευτικών κυβερνήσεων. Για τη σημερινή κατάντια της χώρας, φαίνεται καθαρά στις δημοσκοπήσεις τουλάχιστον, πως οι πολίτες αποδίδουν ισομερώς τις ευθύνες κα στα δύο κόμματα εξουσίας.Θεωρούν, ότι επέβαλαν ένα σύστημα πελατειακών σχέσεων ως μηχανισμό αναπαραγωγής τους στη εξουσία, υπερδιογκώνοντας τον ευρύτερο δημόσιο τομέα και ανατρέποντας τους αξιακούς κώδικες που συνείχαν την ελληνική κοινωνία.Ένα ολόκληρο πολιτικό σύστημα βρίσκεται σε απόλυτη αναντιστοιχία με ολόκληρη την κοινωνία, προσπαθώντας μάλιστα να την καταστήσει συνένοχη αλλά και συνυπεύθυνη των δικών του αποκλει-στικών ενοχών. Ο Έλληνας πολίτης πλέον δεν είναι διατιθεμένος να ανταποκριθεί στο κάλεσμα της κυβέρνησης για οικονομική ανάταξη, να καταβάλει για άλλη μια φορά ο ίδιος από το υστέρημά του πλέον και υποθηκεύοντας την μελλοντική του εργασιακή-επιχειρηματική δράση.Και το χειρότερο οι ιθύνοντες κινούνται επάνω σε ένα άνυσμα (μέγεθος που για να ορισθεί πρέπει να γνωρίζουμε την τιμή του, την κατεύθυνσή του και τη φορά του) μιας δοκιμασμένης και πλειστάκις αποτυχημένης τακτικής► της μείωσης της αγοραστικής δύναμης του πολίτη. Ότι και αν κάνει η φειδώ, έλεγε ο μεγάλος Οικονομολόγος Μέϊναρντ Κέϋνς χωρίς επιχειρηματική πρωτουβουλία δεν συσωρρεύεται πλούτος. Άρα θα έχουμε και αυξημένη ανεργία και έλλειψη επιχειρηματικής δραστηριότητος.
Ο Αδύνατος μέσα στη Βουλή επαναβεβαίωσε με την παρουσία του την αναπηρία του και του ανανεώθηκε το δικαίωμα να ξαναπάρει τη σύνταξή του, αφού δεν υπήρχαν τότε ισόβιοι συνταξιούχοι. Άρα μεσουρανεί το κράτος πρόνοιας στην Αθηναϊκή Δημοκρατία πριν από δυόμισι χιλιάδες χρόνια περίπου. Το κράτος στις μέρες μας γίνεται Υπερκράτος. Είναι σήμερα απανταχού παρόν και υπέρμετρα δαπανηρόν, στους χώρους της οικονομικής και κοινωνικής ζωής όπου η παρουσία του δεν είναι καθόλου αναγκαία, ενώ εκεί που χρειάζεται να είναι παρόν-λόγου χάρη για να εγγυηθεί την προσωπική μας ασφάλεια-εξαφανίζεται!

{ Η ιδιωτική μας ζωή απειλείται σήμερα περισσότερο από το κράτος και τα ιδανικά της μάζας } Ο Λύκος της στέπας, Έρμαν Έσσε (Hesse), Νὀμπελ Λογοτεχνίας 1946.

{Βοσκοί, στη μάντρα της Πολιτείας οι λύκοι! Οι λύκοι!
Στα όπλα. Ακρίτες! Μακριά και οι φαύλοι και οι περιττοί,
καλαμαράδες και δημοκόποι και μπολσεβίκοι,
για λόγους άδειους ή για του ολέθρου τα έργα βαλτοί.}
ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ

Δεν λέμε: Κάτω το Κράτος, αλλά δικαιότερο και λιγότερο κράτος. Η κρατική αταξία δεν είναι ένα φαινόμενο σημερινό, αλλά ξεκινάει στη χώρα μας πριν από δεκαετίες. Είπαμε να κάνει ένα δώρο στον εαυτό του, αλλά όχι και πεντακόσια εκατομμύρια!!!!!
* Ευθύνας απαιτώ, ευθύνας δίδωμι, ευθύνας οφλισκάνω∙ δεν γίνεται χρήση ενικού αριθμού, επειδή δεν είναι έννοια μονοσήμαντη.
[1] Στη Βουλή των Αθηναίων εκδικάζεται το 403π.Χ. η υπόθεση ενός αναπήρου, που είχε κριθεί συνταξιούχος την προηγούμενη χρονιά αλλά τώρα μηνύθηκε από κάποιον συμπολίτη του στη Βουλή ότι παίρνει παράνομα αυτό το επίδομα από την πόλη (ένα έως πέντε οβολούς την ημέρα).

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου