Η αναζήτηση της χαμένης δραχμής

Η αναζήτηση της χαμένης δραχμής
(La drahme perdue)  του Ντομίνικο
Φέτι  (1618-1622). Παλάτι  Πίτι-Φλωρεντία,
τώρα στο Μουσείο παλαιών προσωπογραφιών
 στη Δρέσδη (Gemäldegalerie Alte Meister).
. 

Η αναζήτηση της χαμένης δραχμής είναι ελαιογραφία του Ιταλού ζωγράφου Ντομένικο Φέτι,^{[1] γνωστού και από άλλες ελαιογραφίες του όπως  Melancholia,} εμπνευσμένη από την παραβολή του Ιησού όπως περιγράφεται στο Κατά Λουκά Ευαγγέλιο ιε΄ 8-10:

 Ἢ τίς γυνὴ δραχμὰς ἔχουσα δέκα, ἐὰν ἀπολέσῃ δραχμὴν μίαν, οὐχὶ ἅπτει λύχνον καὶ σαροῖ τὴν οἰκίαν καὶ ζητεῖ ἐπιμελῶς ἕως ὅτου εὕρῃ; καὶ εὑροῦσα συγκαλεῖ τὰς φίλας καὶ τὰς γείτονας λέγουσα· συγχάρητέ μοι, ὅτι εὗρον τὴν δραχμὴν ἣν ἀπώλεσα. 

Πίνακας με την ίδια θεματολογία  του
 Γάλλου ζωγράφου James Tissot
περίπου 1870.  Μουσείο του Μπρούκλιν.

Με τη ερμηνεία της εν λόγω παραβολής  ασχολήθηκαν επισταμένως και ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ο Γρηγόριος Νύσσης και ο Θεόδωρος Στουδίτης. Το νόημα της παραβολής είναι ότι τη χαμένη δραχμή πρέπει να την έχουμε μέσα μας και στο σπίτι μας  και να μην καταβάλλουμε απέλπιδες προσπάθειες για την εύρεσή της ανάβοντας λύχνο όταν όμως μας απομένουν άλλες εννιά. Και αν την βρούμε μέσα στο μισοσκόταδο να τη ξοδέψουμε με τους φίλους και τους γείτονες. Ένας όμως πλεονέκτης και μη ενάρετος και λυχνία θα άναβε και αν την ανεύρισκε δεν θα προσκαλούσε ούτε τους οικείους του.


,^{[1] κλικ στη μπλε σήμανση για να δείτε το κείμενο} 

* Οι εικόνες από τα κοινά του διαδικτύου.